Għeżież ħuti, il-Ħadd it-tajjeb!

Fl-Evanġelju tal-liturġija tal-lum Ġesù jiddeskrivi tribulazzjoni kbira: “ix-xemx tiddallam, il-qamar jitlef id-dija tiegħu” (Mk 13,24).  Quddiem din it-tbatija ħafna forsi jaħsbu fl-aħħar tad-dinja, iżda l-Mulej jaħtaf l-okkażjoni biex joffrielna interpretazzjoni differenti u jgħid: “is-sema u l-art jgħaddu iżda kliemi ma jgħaddix (Mk 13,31).

Nistgħu nieqfu ftit fuq din l-espressjoni: dak li jgħaddi u dak li jibqa’.  Ibda biex, dak li jgħaddi.  F’xi ċirkustanzi ta’ ħajjitna, meta nkunu għaddejjin minn xi kriżi jew inġarrbu xi falliment, kif ukoll meta madwarna naraw in-niket li joħolqu l-gwerer, il-vjolenza, id-diżastri naturali, ikollna s-sensazzjoni li kollox miexi lejn it-tmiem, u nindunaw ukoll li anki l-aktar ħwejjeġ sbieħ jgħaddu.  Però, il-kriżijiet u l-fallimenti, anki meta jġibu niket kbir, huma importanti, għax jgħallmuna nagħtu il-piż ġust lil kull ħaġa, biex ma norbtux qalbna mar-realtajiet ta’ did-dinja, għax dawn jgħaddu: id-destin tagħhom hu l-għibien… Kompli aqra »